"A viaxe de Mido"

Mañana viernes, 1 de abril, a las 11 horas, un grupo de profesores del Conservatorio Profesional de Música de Santiago de Compostela llevarán a cabo una representación del cuento musical "A viaxe de Mido" en el Auditorio de Galicia, dentro del ciclo de Conciertos Didácticos.

Este cuento fue ideado y escrito por los mismos profesores que lo interpretan, con el objetivo de dar a conocer las posibilidades de instrumentos que tienen una demanda menor entre el alumnado de las enseñanzas musicales. Ya fue representado hace 2 años en el Conservatorio de Santiago, con un gran éxito entre el público infantil. Cuenta con la dirección escénica de Theo Smeu.

Nuevas tecnologías

Hoy os presentamos un programa muy útil para la práctica docente, ya que con él se puede cambiar el tono de una canción, hacer que la canción vaya más rápido, cortar un trozo de canción… 

El programa es Audacity y tiene una ventaja muy grande, es gratuito.

En la siguiente dirección sophipolis.net/pdf-ayudas/audacityja.pdf se encuentra un manual para saber cómo utilizar el programa.

Os dejamos una muestra de lo que se puede hacer con el programa.

Música de Cámara

O termo Música de Cámara pode parecer complexo pero é sinxelo na súa concepción. 

A Música de Cámara pode entenderse a día de hoxe como a música escrita para un pequeno grupo de instrumentos no que se deben cumprir dúas regras; a primeira indica que cada partitura debe ser diferente, e a segunda, que non haxa director, polo que os músicos deben colocarse de forma que poidan verse entre sí. 

Dende un punto de vista didáctico é importantísima a composición do grupo, pois o oído acostúmase a percibir diferentes timbres e movimentos de maneira simultánea; cousa que pode parecer sinxela pero que podemos comparar con escoitar varias persoas dirixíndose a outra á mesma vez. Este punto ten gran importancia no estudo musical por conseguir aunar grandes cualidades que se requiren nun músico, como son simultanear lectura, oído, ritmos diferentes, etc. 

Outro punto importante é que resulta moito máis motivador tocar en grupo que facelo de forma individual, tódolos alumnos queixanse de que, ás veces, algunhas obras ou estudos chegan a ser aburridos, pero suplindo isto con partituras grupales divertidas conséguese un gran resultado final. 

Deixamos un fermoso exemplo coñecido por todos, O Canon de Johann Pachelbel

O Canon (Canon e Giga en Re maior para tres violíns e baixo continuo, no orixinal alemán: Kanon und Gigue in D-Dur für drei Violinen und Basso Continuo) é a obra máis coñecida na actualidade do compositor de música barroca alemán Johann Pachelbel.

Pachelbel escribíu esta obra arredor de 1680, sendo orixinariamente unha obra de música de cámara para tres violíns e baixo continuo; posteriormente realizáronse numerosos arreglos para unha grande variedade de instrumentos e conxuntos.

O Canon é moi coñecido pola progresión armónica dos instrumentos de corda, que o converteron nunha das pezas máis reutilizadas na  música popular contemporánea.

Xoga con instrumentos musicais

Esta entrada vai dedicada a todos aqueles que desexen que a música forme parte activa da súa vida, e pretendan iniciarse na práctica dun instrmento musical. Por iso  mostramos un xogo cos instrumentos que forman unha orquestra, así como tamén uns consellos para o momento de participar nun concerto.

¿Nervios antes dun concerto? 

En música, e en calquer actividade que requira un desenvolvemento de destrezas en público, o corpo sufre unha serie de modificacións fisiolóxicas que desenvocan no que coñecemos como nervios. 

Os nervios son algo moi persoal, son difíclies de controlar e dependen de tantas cousas que sería imposible vivir sen eles; existen técnicas de relaxación que se poden levar a cabo antes dun concerto e soen ser bastante efectivas pero neste caso gustaríame entrar a valorar o aspecto psicolóxico do estado nervioso. 

A un estudante de música débeselle enseñar o gusto por mostrar as súas destrezas, por mostrar todo o que sabe. O que maior medo dá sempre é o de equivocarse, neste  punto é fundamental o pensamento e a seguridade nun mesmo, o pensamento negativo implica nun porcentaxe moi alto o desenrrolo fallido, é importante ser moi optimista ó mesmo tempo que confiar nas túas habilidades. 

O primordial, disfrutade do que estades a facer,  non hai nada mellor que situarse diante do público e disfrutar do que estás a facer transmitindo así este sentimento logrando que o público disfrute da peza.  

Por último, nunca tratedes de deixar de sentir nervios, é imposible e para un músico non é recomendable, os nervios aparecen antes e despóis pero seguindo algún consello anterior nunca deberían aparecer durante; tratar de canalizar os nervios hacia una emoción positiva evita temblores molestos. 

Disfrutar do público é algo que leva moito tempo e algún esforzo, pero recompensa o ego como moi poucas cousas ó longo da vida.

A Historia da música

A historia da música ten unha gran importancia na educación musical á hora de coñecer o porqué de moitos aspectos musicais. Un destes aspectos é a lecto-escritura musical, ¿porqué o nome das notas? ¿porqué se escriben en cinco liñas? ¿porqué hai sete claves?... 

Ouro aspecto de maior importancia ó meu xuízo é a interpretación dunha partitura calquera, sexa cantada ou tocada. Cada partitura foi escrita nunha época determinada, cuns fins determinados, por un compositor determinado, cun estado de ánimo determinado; coñecer todos estes aspectos extrema a facilidade para interpretar unha partitura con maior rapidez e corrección. 

Un terceiro é a educación do oído, pois ó estudar a historia da música débense escoitar moitos tipos de composicións diferentes, alcanzando soltura para diferenciar sons, épocas e instrumentos que participan nestas composicións.  

O último aspecto ten que ver coas formas musicais; a música como todo linguaxe pódese analizar dende unidades máis grandes e complexas a unidades máis pequenas e sinxelas, sendo de vital importancia a historia para esclarecer en qué partes de análise se pode dividir unha composición para o seu posterior estudio exhaustivo. 

A historia ben enfocada debe resultar amena e entretida, sendo indispensábel para alcanzar unha formación musical integral.

Por isto, é preciso mostrar a modo de resumo, unha pequena clasificación sobre a historia da música, así como tamén un enlace que leva a un divertido cómic que facilitará a aprendizaxe do alumnado.

El musicograma.

Los musicogramas son una representación de los diferentes elementos que intervienen en una obra musical (ritmo, frases, timbres, compases,..) de manera muy didáctica. Para reflejar la mayor cantidad de elementos se utilizan: los colores (diferentes líneas melódicas, acordes o notas aisladas), los rectángulos (tiempo de duración de la nota) y la altura dentro de la representación para indicar la posición de las notas. Además cualquier obra o fragmento musical se puede pasar a musicograma.

Las ventajas son muy evidentes a casi cualquier nivel ya que nos presentan una visualización de la obra muy global y sencilla, facilitando la comprensión, seguimiento y análisis de la obra a la que se refiera. Tenemos que decir que no es una alternativa a la partitura convencional, no la sustituye, sino que la completa, ya que tiene un inconveniente: no muestra la pieza entera ni las notas que se deben tocar.

Algunos ejemplos de musicogramas que podemos encontrar son los siguientes: 
- 5ª Sinfonía "El destino". Beethoven.

- "En la gruta del rey de las montañas" - Grieg.

- "Septimino". Beethoven.

- B.S.O. Piratas del Caribe.